Mama Mia, the Knicks en Elmo met z'n dekentje..........

Alweer onze laatste dag in The Big Apple. Morgen zijn we nog wel in The younaaitmesteeds of America maar zullen we deze heksenketel achter ons laten om te shoppen tot we er bij neervallen.
Gister heeft u mij moeten missen omdat het strakke schema ook mij niet in de steenkoude New Yorkse kleren is gaan zitten. Een hele week elke dag om 07.30 uur uit de veren om vervolgens een half uur later gewapend met een kopje koffie de gure snijdende wind te trotseren is geen kattepis. Overigens is dat nou precies de lucht die zich in de Subway bevind. Om vervolgens rond middernacht weer dodelijk vermoeid het lekker zachte Sohotelbed op te zoeken. 

Vanmorgen gaf het meedogenloos strakke schema aan dat er een bezoek gebracht ging worden aan het bijna 1 miljard kostende New York Yankees Stadium. Dit stadion bevind zich midden in The Bronx. In vroeger tijden was The Bronx een ontoegankelijke getto waar geen blanke levend inliep en er weer in in dezelfde hoedanigheid weer uit kwam lopen. In deze wetteloze Gazastrook van het westen werden politiemannen zonder pardon opgegeten, kaal gekauwd en uitgespuugd. 
En nu? Een oase van rust, orde, netheid en übervriendelijke Bronxerianen die nog net niet je eten voorkauwen zodat je het makkelijker door kan slikken.
Het stadion was huge en enorm! Althans dat stond in de reisgids naast het zinnetje dat het tussen oktober en april gesloten was en er geen rondleidingen werden gegeven voor mensen die hier speciaal, met gevaar voor eigen leven, voor naar toe waren gereisd. 
Plan B: in hetzelfde reisgidsje stond op bladzijde 103 dat er een niet te missen tour werd gegeven door het Madisons Square Garden. Een kijkje achter de schermen van deze magistrale sportsarena en muziektempel waar alle groten der aarde hebben opgetreden. Lijn D en B voert in een directe lijn van het Yankee stadium naar MSG. Vanuit het subwaystation direct in deze magische tempel. 
Onze vrienden spoeden zich naar de ticketoffice om de benodigde tickets te scoren. Maar..........
Helaas vandaag geen tour ivm een live-optreden van......... Fokking Sesamstraat!!!!!
Madisons Square Garden, home van the mighty Knicks, Rangers, Michael Jackson, Pavarotti, Bruce Springsteen etc.  kan niet worden bezocht omdat Sesamstraat een live TV optreden geeft aan 15.000 broekpoepende en speenzuigende kleuters en peuters.

Tijd voor wat lekkers. Op  de Amerikaanse TV zender TLC is al enkel jaren een serie te zien waarop een Amerikaans-Italiaanse kerel genaamd "Carlo" koekjes staat te bakken. Deze telg van de ooit zo machtige Italiaanse maffia familie "Corleone" heeft zijn pistolen ingeruild voor een levensgevaarlijke garde met bijbehorende beslagkom. 
Gewapend met dit wapentuig maakt hij momenteel de 42th street onveilig door gevaarlijke situaties te veroorzaken bij het stoplicht en de voetovergangsplaats. 
Honderden nieuwsgierige fans van deze spaghettivreter staan ruitenlikkend tegen de voorpui van Carlo's Bakery om een glimp op te vangen van hun held. 
En het mag gezegd worden !!! De slechts $3,50 per stuk kostende cupcakes smaakten, zoals Sacha het zo mooi verwoorde, "goddelijk".
Met honderden per uur gingen deze caloriebommen als zoete broodjes over de toonbank.
Terwijl het grote genieten in volle gang was, viel het onze vrienden op dat er al enige tijd een enorm irritant hoge, door merg en been gaande stem te horen. Het was alleen vreemd omdat er vanuit de richting waaruit het snerpende geluid kwam niemand zichtbaar was. Omdat ook onze helden nieuwsgierigheid niet vreemd is werd een onderzoek ingesteld naar de herkomst van deze helse en bijna duivelse stem.
Bij de toonbank van Carlo's Bakery aangekomen was het mysterie snel opgelost. Achter de toonbank stond namelijk de 1,20 lange, levensechte zus van de  wereldberoemde Don Carlo. De zus is ook bekend van TV maar waarschijnlijk is deze stem eruit gefilterd en nagesynchroniseerd.
Overigens een alleraardigst dametje want een Meet en Greet was snel geregeld. Kijk maar naar de foto's.

Zaterdagavond, 28 februari 2015 zal ingaan als een hoogtepunt in de nog jonge levens van Sacha, Marit, en Nick. Een bezoek aan een echte broadwaymusical (ABBA's Mama Mia) en The New York Knicks is een once in a livetime.
Hierover zal ik niets schrijven omdat deze ervaring onbeschrijfelijk is.
De laatste avond in The City that never sleeps is hiermee tot een meer dan waardig einde gekomen. De slaap werd gevat nog voordat de hoofden het kussen hadden geraakt.

Lucas Bolceboos
Uw gesloopte reporter